Korzystamy przede wszystkim z uznanych na świecie metod PNF i Bobath. Stosujemy również szereg ćwiczeń funkcjonalnych, pomagających przystosowywać się do różnych sytuacji napotykanych w życiu codziennym. W przypadku dolegliwości pochodzących głównie z uszkodzeń obwodowego układu nerwowego, terapia ma na celu przyspieszenie regeneracji, likwidację dolegliwości bólowych oraz odzyskanie dawnej sprawności. Wykorzystujemy elementy terapii manualnej, terapii tkanek miękkich, terapii czaszkowo – krzyżowej, PNF, neuromobilizacji.

Jakie schorzenia wymagają rehabilitacji neurologicznej?

Schorzenia wynikające z uszkodzenia ośrodkowego układu nerwowego (OUN):

  • udar,
  • dystrofia mięśniowa,
  • uszkodzenia rdzenia,
  • stwardnienie rozsiane (SM),
  • choroba Parkinsona,
  • rdzeniowy zanik mięśni (SMA),
  • stwardnienie zanikowe boczne (SLA).

Schorzenia niezwiązane z OUN:

  • rwa kulszowa,
  • dyskopatia,
  • bóle głowy,
  • uszkodzenie, uwięźnięcie nerwów obwodowych
  • ból promieniujący,
  • drętwienie.

Każdy proces terapii zaczyna się od szczegółowego wywiadu i szeregu badań, po których następuje ustalanie indywidualnych celów terapii. W trakcie kolejnych sesji terapeutycznych dobierane są odpowiednie techniki z zakresu m.in. terapii manualnej (wg Kaltenborna – Evjenth, Lewita, standardów IFOMPT), terapii tkanek miękkich, terapii czaszkowo – krzyżowej, kinesiology taping, dostosowane do rodzaju dolegliwości oraz aktualnego stanu pacjenta. Terapia trwa do osiągnięcia możliwie maksymalnej dla pacjenta sprawności ruchowej.

Jakie schorzenia wymagają rehabilitacji ortopedycznej?

  • dolegliwości po zabiegach operacyjnych,
  • dolegliwości związane z endoprotezami,
  • skręcenia, zwichnięcia w stawach,
  • dolegliwości po złamaniach,
  • dolegliwości po rekonstrukcji więzadeł,
  • urazy sportowe,
  • zespoły bólowe,
  • przykurcz Dupuytrena,
  • zespół Sudecka,
  • bóle mięśniowe,
  • ostroga piętowa.

Metoda Integracji Sensorycznej jest jedną z największych kompleksowych metod terapeutycznych. Stosowana jest w odniesieniu do dzieci z zaburzeniami w rozwoju psychoruchowym oraz z trudnościami w nauce szkolnej. Terapia Integracji Sensorycznej opiera się na trzech podstawowych, najwcześniej dojrzewających systemach zmysłowych w procesie rozwoju dziecka. Są to: system dotykowy, system czucia głębokiego – tak zwana propriocepcja (czucie własnego ciała) oraz układ przedsionkowy (zwany zmysłem równowagi).

Podjęcie terapii Metodą Integracji Sensorycznej jest wskazane, gdy nasze dziecko charakteryzuje:

  • zaburzenie napięcia mięśniowego,
  • unikanie ruchu, zabaw,
  • brak koncentracji,
  • opóźniony rozwój mowy,
  • unikanie kontaktów z innymi dziećmi,
  • zaburzenie planowania motorycznego (niskie napięcie mięśniowe),
  • nadmierna chęć obrotów,
  • zaburzenie równowagi – dziecko często potyka się, przewraca,
  • choroba lokomocyjna,
  • lęk przed ruchem, obrotami, upadkiem, wysokością, schodzeniem ze schodów,
  • niechęć przed huśtaniem się bądź karuzelą.

Terapia z zastosowaniem rehabilitacji wczesnodziecięcej zaczyna się od dokładnego wywiadu – prowadzona jest przez doświadczonego w pracy z dziećmi terapeutę według metody Bobath.

Terapia z zastosowaniem rehabilitacji wczesnodziecięcej jest wskazana, gdy nasze dziecko charakteryzuje:

  • zaburzenia ruchowe pochodzenia ośrodkowego układu nerwowego (u niemowląt),
  • asymetrie ułożeniowe,
  • opóźnienie rozwoju psychomotorycznego,
  • kręcz szyi (asymetryczne ustawienie głowy),
  • mózgowe porażenie dziecięce,
  • uszkodzenia nerwów obwodowych (splot ramienny, nerw strzałkowy i inne),
  • stany dysraficzne rdzenia (rozszczepy kręgosłupa),
  • choroby nerwowo – mięśniowe (dystorfie mięśniowe, zaniki rdzeniowe mięśni),
  • zespół Downa.

Terapia wad postawy jest wskazana, gdy dziecko:

  • garbi się,
  • dużo czasu spędza w pozycji siedzącej i/lub przed komputerem,
  • lubi siadać z jedną nogą wsuniętą pod pośladek,
  • nosi plecak/ torbę cały czas na tym samym ramieniu,

Skoliozy mogą rozpocząć się już we wczesnym wieku, nawet poniżej 5 r.ż., a jej progresja trwa aż do zakończenia procesu kostnienia (18-20 r.ż.). Im wcześniej się pojawi, tym rokowania są gorsze. W okresie nastoletnim w organizmie zachodzą największe zmiany, wtedy też wzrost jest najszybszy. Zmiany dotyczą nie tylko układu kostnego, ale również więzadłowego, mięśniowego oraz nerwowego. Dlatego wczesna interwencja i wprowadzenie rehabilitacji na początku tworzenia się skoliozy ma kluczowe znaczenie w terapii.

Postępowanie:

Pierwszym etapem terapii jest badanie – wzrokowa ocena postawy, ocena ustawienia kręgosłupa (badanie skoliometrem), łopatek, talii, miednicy, kolan, stóp. Następnie oceniane są napięcia w obrębie kluczowych mięśni, które mogą stanowić główną barierę przy korekcji. Przy wadach postawy dziecko przyzwyczaja się do danego ustawienia i nie czuje przy tym dyskomfortu – dla organizmu staje się to ustawienie wygodne i prawidłowe. W tym wypadku mięśnie muszą się dostosować, stąd część z nich bardziej się napina, a część rozluźnia. To przyczynia się do utrwalenia skoliozy. Dlatego początkowo terapia polega na rozluźnieniu napiętych mięśni tak, aby nie blokowały ruchu, co ma na celu również uelastycznienie całego ciała. Późniejszym etapem jest korekcja wzorców postawy, czyli ćwiczenia, w których zwracamy uwagę na prawidłowe ustawienie głowy, kręgosłupa, kolan i stóp w różnych pozycjach funkcjonalnych. Bardzo ważnym elementem terapii jest również oddech, dlatego duży nacisk kładziemy na torowanie prawidłowego oddechu korekcyjnego we wszystkich 3 płaszczyznach. Aby utrwalić uzyskaną korekcję, stosujemy ćwiczenia stabilizacyjne z dużymi piłkami, krążkami wypełnionymi powietrzem, wałkami, materacami i innymi przyborami. W trakcie terapii pokazujemy 1-2 ćwiczenia domowe, które wykonywane prawidłowo przynajmniej raz dziennie będą miało kluczowe znaczenie w efektywności terapii.

KIEDY SIĘ ZGŁOSIĆ:

Poproś, żeby dziecko stanęło przed Tobą ustawiając stopy na szerokość bioder i zwróć uwagę na to, czy:

  • głowa pochyla się bardziej w prawo lub lewo, czy jest wysunięta do przodu?
  • łopatki odstają, czy jedna jest wyżej niż druga?
  • tułów jest przesunięty w prawo lub lewo?
  • kolana są bliżej siebie niż stopy lub dalej od siebie niż stopy?
  • brzuch jest mocno wysunięty do przodu?
  • stopy po stronie wewnętrznej całe przylegają do podłogi? (W pożądanej postawie stopy nie powinny przylegać do podłogi, powinien być łuk).

Mogą to być oznaki rozpoczynającej się skoliozy, czyli trójpłaszczyznowego zniekształcenia kręgosłupa. W przypadku pojawienia się skoliozy, zmiany zachodzą w:

  • płaszczyźnie strzałkowej – pogłębienie lub spłycenie kifozy, lordozy,
  • płaszczyźnie czołowej – boczne zgięcie kręgosłupa,
  • płaszczyźnie poprzecznej – rotacja kręgów, uwidaczniająca się znacznie w czasie skłonu w przód w postaci garbu żebrowego lub wału lędźwiowego.